Στο φορτίο του σκάφους όμως, το οποίο είχε ξεκινήσει από τη Συρία αλλά βυθίστηκε περί το 130 π.Χ. στα ανοιχτά της Τοσκάνης υπήρχαν και πολλά άλλα βότανα και φάρμακα. Όπως δήλωσε μάλιστα ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον τα σκευάσματα που βρέθηκαν στο ναυάγιο επιβεβαιώνουν τη θεωρία του, ότι παρά το γεγονός πως οι αρχαίοι φαρμακοποιοί είχαν πρόσβαση σε εκατοντάδες φαρμακευτικά φυτά, εκείνοι είχαν περιορίσει τον αριθμό των βοτάνων που χρησιμοποιούσαν. Τα συνδύαζαν όμως με διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις διάφορες ασθένειες. Ο ίδιος εξάλλου θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να περιορίζει κανείς τον αριθμό των ουσιών που χρησιμοποιεί και φέρνει ως παράδειγμα τους αρχαίους Ελληνες.
Γιατί, αν και στην «Συλλογή του Ιπποκράτη» -τα αρχαία ελληνικά κείμενα που αποδίδονται στον Ιπποκράτη - αναφέρονται 380 φαρμακευτικά βότανα χρήσιμα σε ποικίλες ασθένειες, οι αρχαίοι Έλληνες βασίζονταν κυρίως σε 45 φυτά। Για παράδειγμα, το καρότο που ανιχνεύθηκε στα χάπια, είχε περιγραφεί από τον Διοσκουρίδη ως διουρητικό, κατάλληλο για να αντιμετωπιστούν οι κολικοί αλλά και οι δηλητηριώδεις δαγκωματιές… Όπως και να έχει τα αρχαία αυτά σκευάσματα αναμένεται να ρίξουν φως και σε μυστήρια της αρχαιοβοτανολογίας.
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ
Σχόλια